Urządzenie Bimeo PRO wychodzi naprzeciw licznym potrzebom występującym w rehabilitacji: może być stosowane w warunkach klinicznych lub w domu użytkownika, umożliwia intensywny i długotrwały program treningowy, jest źródłem obiektywnej oceny funkcji motorycznych oraz oferuje szereg funkcji typowych dla robota rehabilitacyjnego.

Działanie Bimeo PRO, oparte na wbudowanych czujnikach, umożliwia trening jednej bądź obu kończyn górnych. Zastosowana metoda terapeutyczna wykorzystuje zachowane funkcje motoryczne kończyn górnych, stąd też do wspomagania ruchów nie jest konieczny żaden zewnętrzny siłownik: jego funkcję spełnia sprawniejsza kończyna, która może bezpośrednio wspomagać ruchy kończyny z większą dysfunkcją. Tym samym system Bimeo PRO wychodzi naprzeciw problemowi rozpoznawania intencji pacjenta. Ponieważ manipulatorem, który porusza porażoną kończyną jest sprawniejsza kończyna pacjenta, pozostająca pod jego świadomą kontrolą, zamierzone ruchy są zawsze znane i prawidłowo wspomagane. Z kolei ocena wspomagania dokonywana przez Bimeo PRO służy pacjentowi i terapeucie do optymalizacji treningu.

Urządzenie Bimeo PRO może współpracować z większością innych systemów terapeutycznych (biofeedback EMG, elektrostymulacja, terapia wymuszonego ruchu (CIMT), powtarzalny trening zorientowany na zadania czynności funkcjonalnych, rzeczywistość wirtualna, roboty rehabilitacyjne, itp.). Czujniki wykorzystywane w Bimeo PRO pozwalają na obiektywną ocenę funkcjonalną wykonywanych ruchów (tor ruchu, zakres ruchów czynnych lub biernych, maksymalna siła, wspomaganie przez sprawną kończynę i wszystkie pochodne tych wielkości) i na bieżąco dostarczają niezbędny feedback pacjentowi i terapeucie.

Różnice między treningiem oburęcznym i jednoręcznym mogą być efektywnie wykorzystane do wprowadzenia do treningu nowych metod i urządzeń. W czasie treningu oburęcznego zachodzi bowiem interakcja między sprawną kończyną a kończyną dysfunkcyjną, której funkcjonalność należy odzyskać. W takim kontekście trening oburęczny może być postrzegany jako trening jednej ręki z wykorzystaniem robota, którego funkcję spełnia sprawna kończyna. Ważną cechą robotów jest jednak ich zdolność do obiektywnych pomiarów funkcji porażonej kończyny, której to zdolności nie posiada sprawna kończyna pełniąca rolę manipulatora. Stąd też trening oburęczny wymaga dodatkowych pomiarów i analiz ułatwiających podejmowanie decyzji.